Wioska położona jest w dolinie otoczonej zewsząd wzgórzami, przy granicy z Czechami. Powstała prawdopodobnie w XIV wieku, a pierwsze wzmianki, w których wymienia się nazwę wioski, pochodzą z 1421 roku. Nazwa miejscowości pochodzi od słowa ofista, które w narzeczu morawskim oznacza owies. Istnieją jednak legendy, według których nazwa wioski związana jest z owczarnią i wypasem owiec, którym mieli trudnić się pierwsi mieszkańcy tych terenów.

W XVIII wieku wioska należała do dóbr księcia Lichnowskiego i w 1772 roku jej część została sprzedana Mariannie Lasak. W tym czasie we wsi było 23 małorolnych chłopów i 10 większych gospodarzy, a cała wioska liczyła 205 mieszkańców. W 1843 roku liczba ludności wzrosła do 442 osób, a w 1880 roku - do 661 osób.

Nową szkołę wybudowano w 1865 roku, a w 1923 roku wzniesiono we wsi kościół.

Dla upamiętnienia ofiar I wojny światowej mieszkańcy Owsiszcz wybudowali pomnik, na którym wykute zostały nazwiska wszystkich poległych. Przed II wojną światową w Owsiszczach mieszkali głównie rzemieślnicy, w większości cieśle i murarze, którzy najmowali się do pracy w okolicznych miejscowościach.

 W ostatnich latach przeprowadzono na terenie Owsiszcz badania archeologiczne, których celem było rozpoznanie terenów bytności człowieka pierwotnego. Podczas wykopalisk archeolodzy znaleźli pięściak aszelski, który służył naszym przodkom do krojenia mięsa i rąbania kości, a jako broń łowiecka umożliwiał polowanie na tak wielkie zwierzęta jak słonie leśne i mamuty.

Pięściak wykonano przy pomocy retuszu, czyli obłupania zbędnych części przez co nadano mu charakterystyczny kształt migdałowaty. Pod względem formy i rozmiarów jest on bardzo podobny do innego pięściaka, znalezionego w Piotrowicach (gmina Chojnów, powiat legnicki). Do wykonania pięściaka z Owsiszcz użyto dużej bryły kredowego krzemienia narzutowego o barwie szarej, przechodzącej miejscami w czarną. Na obu stronach i na podstawie zachowała się cienka kora z widocznymi rysami, powstałymi podczas transportu lodowcowego. W bryle krzemienia geolodzy rozpoznali szczątki fauny w postaci mszywiołów, igieł gąbek i liliowców z czasów, gdy powstawał krzemień. Wierzchołek pięściaka zwęża się ku górze, tworząc lekko owalne, przenikliwe ostrze z równie ostrymi bocznymi krawędziami, biegnącymi aż do podstawy. Kształt i rozmiary pięściaka z Owsiszcz (14,6 x 9,6 x 4,2) pozwalają zaliczyć go do pięściaków kultury aszelskiej, która rozwijała się w Afryce i Europie od ok. 1,5 mln do 40 tys. lat temu.